บันทึก 10,000 ไมล์ไดอารี่ : Warburton Trail ออสเตรเลีย

เช้าวันจันทร์ต้นเดือนตุลาคมของเมืองเมลเบิร์น ประเทศออสเตรเลีย วันนี้อากาศดีมาก ถึงมากที่สุด

คุณลุงถามว่า สนใจออกไปเดินเล่นกันไหม อากาศดีน่าเดิน

ฉันตอบไปว่า อยากไป แต่ขอเป็นขี่จักรยานได้ไหม ไม่ได้ขี่หลายวันแล้ว แต่ระยะทางนั้นให้ตามใจเท่าที่ลุงไหวเลย ป้าโอเค (ลุงเพิ่งไปผ่าตัดเล็ก ๆ มา หมอให้พักผ่อน)

ตกลงได้อย่างนั้นก็จูงจักรยานออกจากบ้าน วันนี้เราเลือกเส้นทางง่าย ๆ เป็นทางจักรยาน ซึ่งทางค่อนข้างเรียบ ขี่ง่าย มีเนินเขาบ้างเล็กน้อย Lilydeal to Watburton Trail

ขี่ไปก็คอยสอบถามอาการของลุงเป็นระยะ ๆ ลุงบอกไหว สบายมาก และอากาศก็ดีมาก ๆ อยากไปต่อยาว ๆ เราเลยขี่ไปเรื่อย ๆ ยาวไป ยาวไป

ช่วงนี้เป็นกลางฤดูใบไม้ผลิของออสเตรเลีย ฉันตื่นตาตื่นใจกับดอกบัตเตอร์คัพสีเหลืองที่ชูช่อไสวไปทั้งทุ่ง อดใจไม่ได้ ต้องหยุดถ่ายรูปตลอดทาง

ดอกบัตเตอร์คัพ

ดอกบัตเตอร์คัพชูช่อไสวตลอดทาง

ขี่ไปได้ราว 10 กม. ลุงหันมายกนิ้วเป็นสัญลักษณ์ว่าสบายมาก ฉันเลยเสนอว่า ไปกินกลางวันกันที่ร้านเบเกอร์รี่ร้านโปรดกันไหม เดี๋ยวป้าเลี้ยงเอง (ไปอีกราว ๆ 5 กม.)

ไปจนถึงร้านเบเกอร์รี่ ได้เบอร์เกอร์ไก่กันมาคนละชิ้น ส่วนเครื่องดื่มเราเตรียมชากันไปเองจากบ้าน ไปเลือกหาที่นั่งใต้ต้นไม้ในสวนสาธารณะ (ร้านอาหารในเมลเบิร์นยังไม่เปิดให้นั่ง ต้องเป็นแบบเทคอะเวย์เท่านั้น)

Warburton Trail

กินอาหารกลางวันกันเสร็จก็ขี่กลับเส้นทางเดิม จู่ ๆ ก็มีฝนลูกเห็บตกลงมาเบา ๆ เราไม่แปลกใจกันนัก ได้แต่รีบคว้าเสื้อกันฝนขึ้นมาสวม แล้วหัวเราะกันว่า ฮ่า ๆ นี่แหละเมลเบิร์นของแท้ Four season in one day บทฝนจะตกก็ตกลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุยซะงั้น

ฝนตกได้ไม่นานก็หาย กลับมาแดดออก อากาศสดใสเหมือนเดิม

Warburton อากาศดีมาก ๆ

ช่วงหนักคือราว ๆ 500 เมตรก่อนถึงบ้าน เพราะเป็นทางขึ้นเขา ฉันขี่ขึ้นไม่ไหว ต้องเดินเข็นจักรยานขึ้นเขา หยุดแล้วหยุดอีกเพราะเริ่มเหนื่อยมาก

สุดท้ายก็ถึงบ้านจนได้ เข้าบ้านเพียงแค่ช่วงเวลาที่เดินไปนั่งเท่านั้น ด้านนอกฝนเทลงมาอย่างหนัก เป็นฝนปนลูกเห็บอีก แต่คราวนี้หนักและยาวนานมาก ฉันถึงกับอ้าปากค้าง นี่เราเพิ่งเดินเข้าบ้านเมื่อกี้จริง ๆ นะ

วันนี้ทำระยะทางรวม 37 กม.

ภาพประกอบเป็นผลงานของผู้เขียน

~ จุดหมายอาจไม่ใช่ที่สุดของการเดินทาง ~

Writer