รีวิวภาพยนตร์ Departures ความสุขนั้นนิรันดร

ซื้อหนังเรื่องนี้มาดูเพราะเห็นชื่อเรื่องแล้วเข้าใจว่าเป็นหนังท่องเที่ยว ฮาาาาา

ได้ดูหนังเรื่อง Departures ครั้งแรกเป็นฉบับภาษาญี่ปุ่น มีซับไตเติ้ลภาษาอังกฤษ ซื้อมาจากร้านขาย DVD ที่ออสเตรเลีย บอกตรง ๆ ว่าตอนนั้นสนใจแค่ชื่อเรื่องและเข้าใจว่าเป็นหนังเกี่ยวกับการเดินทางท่องเที่ยว

พอเปิดดูฉากแรกก็...เอ๊ะ ไม่ใช่ละ

เรื่องราวของชายหนุ่มผู้ต้องการเป็นนักดนตรีอาชีพ เล่นเชลโล่ประจำวงออเคสตร้า แต่ทันทีที่เขาลงทุนซื้อเชลโล่ตัวใหม่ในราคาสูงลิ่ว วงก็ประกาศยุบตัวลง นั่นเป็นจุดเริ่มต้นทำให้ชีวิตของนักเชลโล่ฝีมือเยี่ยมเปลี่ยนไปแบบไม่มีวันเหมือนเดิม

Daigo ตัวแสดงหลัก จึงตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิดที่บ้านนอกพร้อมกับภรรยา ไปหาสมัครงาน และตัวของเขาเองก็เข้าใจว่า บริษัทที่ไปสมัครงานนั้นเป็นบริษัทเกี่ยวกับการท่องเที่ยว (เหมือนกับฉันเลย ฮา)

หนังเรื่องนี้ มีบทที่ดัดแปลงจากหนังสืออันเป็นอัตตชีวิตประวัติของคนทำงานแบบนี้จริง ๆ คนหนึ่งในญี่ปุ่น (ผู้แต่ง คือ Aoki Shinmon มีแปลเป็นภาษาอังกฤษแล้วในชื่อ Coffinman: The Journal of a Buddhist Mortician) เล่าถึงพระเอกที่เป็นนักดนตรีคลาสิก เล่นเชลโล่อยู่ในเมืองหลวง แล้วต่อมาไม่มีงานทำ เลยต้องกลับบ้านนอก ไปอยู่ในบ้านที่เคยอยู่ สังคมที่เติบโตมา

สุดท้ายเรื่องราวจะพลิกผันไปอย่างไร ตกลงเขาไปทำงานอะไรกันแน่ ไม่อยากสปอย อยากให้ไปดูกันเอาเองดีกว่า

แต่ที่หยิบเอาหนังเรื่องนี้มาเล่า ก็เพราะความสมบูรณ์ของหนังที่เรามักเห็นกันได้ในสไตล์ของหนังญี่ปุ่น คือการดำเนินเรื่องเรียบง่าย ไม่หวือหวา ไม่สลับซับซ้อน แต่แฝงลึกไปด้วยแง่มุมเชิงปรัชญา ความตลกแค่เพียงมีรอยยิ้มที่มุมปาก และเศร้าแค่เพียงน้ำตารื้น

ฉากประทับใจมีตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ฉากพระเอกสีเชลโล่กลางทุ่ง เพลงที่เลือกใช้ สื่อได้ถึงความมีศิลปะขั้นลึก ฉากการอาบน้ำในโรงอาบน้ำ อบอุ่นประทับใจ

นักแสดงเลือกได้เหมาะและลงตัวทุกตัวแสดง

ไม่ใช่หนังท่องเที่ยวแต่ดูแล้วทำให้ได้ท่องเที่ยวไปในความคิด ความรู้สึก ที่ถ่ายทอดผ่านตัวละครทุกตัว รวมถึงวัฒนธรรมประเพณีของชาวญี่ปุ่นในอีกแง่มุมหนึ่งด้วย

Departures ความสุขนั้นนิรันดร คว้ารางวัลมากมายในญี่ปุ่น และเป็นเจ้าของรางวัลออสก้าสาขาภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมประจำปี 2009

Departures ความสุขนั้นนิรันดร โดยผู้กำกับ Yōjirō Takita หนังเล็ก ๆ ที่อยากแนะนำให้ดูกันเยอะ ๆ ค่ะ